Ander

Ik voel me nu zo verschrikkelijk... traumatische ervaring vanavond voor mij.

macartistkel

tot
originele poster
7 aug. 2005
Portland, Oregon
  • 19 juni 2006
Ik ben nu zo overstuur en ik kan er niets aan doen. Ik reed ongeveer anderhalf uur geleden op een donkere tweebaansweg en uit het niets verscheen er een zwarte poedel. Ik kon niet remmen of zelfs uitwijken omdat er drie andere auto's aan de andere kant van de weg tegelijkertijd langs me reden (waarvan ik denk dat de auto's me verblindden omdat ik de poedel toch pas op de laatste seconde zag). Ik kan niet geloven dat ik het arme dier met de kop erop heb geslagen. Ik heb nog nooit een dier geslagen en ben nu helemaal een puinhoop. Ik voel me zo schuldig en ben sowieso zo gevoelig voor dieren en de dood. Ik heb de hond niet achtergelaten - ik nam hem mee in een doos en ik ga morgen terug om de eigenaren te zoeken, indien mogelijk. Het had een halsband om, maar geen labels en er waren te veel huizen met de lichten zo laat op de avond uit. De enige rust die ik op dit moment heb, is dat ik denk dat hij op slag dood was, omdat ik hem nooit zag bewegen of ademen nadat ik mijn auto had stilgezet.

Ik weet dat dit niet het beste is om op een prikbord te plaatsen, maar iedereen die ik ken slaapt nu en ik ben er behoorlijk door getraumatiseerd. Ik kan er natuurlijk niets aan doen. Ik blijf maar denken aan het moment waarop ik het zag, en raakte, en het maakt me dood op dit moment. Ik ben er vrij zeker van dat ik vannacht nooit zal kunnen slapen.

duivel

emeritus moderator
1 mei 2005


  • 19 juni 2006
Het spijt me dat het allemaal is gebeurd. Een zeer ongelukkig ongeval. Ik hoop echt dat je in contact kunt komen met de eigenaren, en ik hoop dat ze kunnen begrijpen dat je het niet met opzet deed en zo vriendelijk was om de poedel bij je te houden en de eigenaren te vinden .

tegenwicht

20 aug. 2003
op je schouder zitten
  • 19 juni 2006
Ik denk dat je je schuldig voelt, een goed teken is. Het betekent dat je leeft en menselijk bent.

bousozoku

emeritus moderator
25 juni 2002
Vet
  • 19 juni 2006
Ik heb het een paar keer meegemaakt. Er gebeuren ongelukken en over een paar dagen ben je weer in orde. Iemand op het werk plaagde me er een dag of twee mee en merkte op dat ik daardoor een softwareprobleem moest oplossen door mijn aandacht af te leiden.

Ontspannen. S

swingerofberch

24 okt 2003
De samengevoegde staten van Midden-Noord-Amerika
  • 19 juni 2006
Het spijt me om te horen. Ik ken je niet, maar je klinkt als een erg zorgzaam persoon, en ik ben blij dat je niet gewond bent geraakt. Je doet je best in een situatie die iedereen kan overkomen, maar jou is overkomen, dus je moet niet het gevoel hebben dat iemand je veroordeelt en je moet je niet schuldig voelen, want jij bent de ongelukkige die dat is. hiermee te maken hebben. Hoe hard je voor jezelf bent, staat niet gelijk aan je liefde voor het leven en het leven niet schaden. Dus ik weet zeker dat je schuldgevoelens zult hebben, maar ik hoop dat je snel daarna verder kunt.

Ik zou nooit suggereren dat het waar is, want ik weet het niet, maar sommige mensen geloven dat dingen gebeuren met een reden. Proberen betekenis te vinden helpt voor sommigen.

Je bent een waardevol persoon en wat er vanavond is gebeurd, verandert je, maar het vermindert je niet.

Laat ons weten hoe je je voelt en of je de eigenaar kunt vinden. Ik kan wat online hulp voor je voorstellen als je later geïnteresseerd bent. Op dit moment moet je waarschijnlijk gewoon rouwen.

EDIT: Ik herlees net het laatste deel van je bericht over het steeds opnieuw zien van die afbeelding.

Probeer opnieuw te focussen. Als het in je geest opkomt, erken het dan, denk aan alle positieve stappen die je na dat moment hebt genomen (en geloof me, ze waren erg positief), en focus je weer op iets anders - late night-tv enz. Ik ben zelf een nachtbraker. Om 2 uur op ABC komt nu wereldnieuws.

ibook30

tot
4 juni 2005
2000 lichtjaar van huis
  • 19 juni 2006
macartistkel zei: Ik ben nu zo overstuur en ik kan er niets aan doen. ......
Ik ben er vrij zeker van dat ik vannacht nooit zal kunnen slapen.

Het spijt me te horen over uw ongeval. Maar ik denk dat je gelijk had:
Aan de gebeurtenissen uit het verleden kun je niets doen. Ga slapen. Er zijn veel goede ideeën gepost, dus neem de tijd om alles te verwerken - maar zorg voor een goede nachtrust.

macartistkel

tot
originele poster
7 aug. 2005
Portland, Oregon
  • 19 juni 2006
Heel erg bedankt allemaal. Dit is precies wat ik nu nodig had... alleen wat gedachten en vrede erover. Ik blijf maar denken... wat als ik een minuut later was geweest, enz. Ach, ik weet hoeveel mijn huisdieren voor me betekenen en het zal heel moeilijk zijn om het de eigenaren te vertellen. Ik zal aanbieden om een ​​gedenkteken voor huisdieren te kopen of IETS dat zou kunnen helpen ?? Ik weet zeker dat ik op dat moment net zo overstuur zal zijn als zij.

duivel

emeritus moderator
1 mei 2005
  • 19 juni 2006
macartistkel zei: Ik zal aanbieden om een ​​gedenkteken voor huisdieren te kopen of IETS dat zou kunnen helpen?? Ik weet zeker dat ik op dat moment net zo overstuur zal zijn als zij.
Ik denk niet dat dat per se nodig is. Allereerst is het echt vrij duur - ben je daarop voorbereid? Ten tweede zijn ze misschien niet helemaal vrij van schuld, waarom rende de hond rond in het donker? Dat is ook problematisch. Dat gezegd hebbende, de hele affaire was een... ongeluk en ik hoop dat de eigenaren dat willen of kunnen zien en dat je alle juiste dingen hebt gedaan, alles wat je kon doen in jouw positie.

Veel geluk.

MongoTheGeek

13 sep. 2003
Het is niet zozeer waar je bent als wanneer je bent.
  • 19 juni 2006
Kan erger zijn. Ik passeerde Bambi en zijn moeder op weg naar mijn werk. Gedood 20' van elkaar.

Pas onlangs een beestje met de auto gedood en dat was een vogel met een doodswens. Ik heb misschien een paar jaar geleden een gordeldier geraakt, maar dat is geen bevestigde moord, want een paar uur later was het verdwenen.

Voel je er niet te verantwoordelijk voor. Er zijn drie entiteiten die de schuld van de hondendood delen. Hier zijn ze in volgorde van Oplopend verantwoordelijkheid

1) Jij.
2) De hond om naar buiten te rennen.
3) En het meest verantwoordelijk, de hondenbezitters voor het uit de hand laten lopen van hun hond op de weg.

Overweeg ook of het dier dat geen aas eet en op de weg zit waarschijnlijk ziek is.

Deepdale

4 mei 2005
New York
  • 20 juni 2006
Zeer goede punten werden door devilot genoemd met betrekking tot een gedenkteken. Contact opnemen met de eigenaren staat op uw lijst en, ondanks hun verlies, zouden ze moeten kunnen zien hoe u werd beïnvloed door wat er is gebeurd. Het feit dat de hond op dat late uur zonder toezicht buiten was, is een betreurenswaardige gebeurtenis, maar het legt u geen extra verplichtingen op.

Die beproevingen zijn hartverscheurend, maar je hebt er verantwoordelijk en met veel gevoeligheid mee omgegaan. Laat ons weten wat er gebeurt als je de baasjes van de hond ontmoet.

Killyp

14 juni 2006
  • 20 juni 2006
mijn vader praat altijd over die keer dat hij een hond aanreed, en die leefde nog, maar had duidelijk veel pijn. Hij zei dat het echt verontrustend was en het enige wat hij kon doen om het te helpen was om het de rest van de weg te doden. Ik haat dood en moord, zelfs in computerspelletjes (wat een ellende).

Ik heb ook een keer een hond aangereden op mijn fiets en een van zijn ribben gebroken, wat me erg van streek maakte. Ik weet niet wat er daarna mee gebeurde, er waren veel mensen in de buurt en het rende gewoon weg...

macartistkel

tot
originele poster
7 aug. 2005
Portland, Oregon
  • 20 juni 2006
Nogmaals bedankt voor de reacties allemaal.... Ik voel me een 'beetje' beter vanmorgen. Ik heb mijn baas gevraagd of ik binnenkort een paar uur weg mag om te kijken of het van iemand is in de huizen waar ik de hond heb geslagen (dit zal zo moeilijk voor me zijn, maar hopelijk zullen ze het begrijpen) .... als er is niemand thuis, dan weet ik dat ik het zo snel mogelijk zelf zal moeten begraven. Dat geldt ook voor de eigenaren die de hond uitlaten --- en dat is geen goed idee in dit specifieke gebied - het is gewoon een tweebaans bochtige weg met veel bomen en 's nachts erg donker. (Opossums en wasberen zijn altijd voor me uit gesprongen op deze weg, maar ik heb ze ALTIJD gemist). Ik zal ook naar mijn kentekenbewijs zoeken, want het is weg --- dat is iets waar ik gisteravond niet eens aan gedacht had om naar te kijken, maar ik merkte vanmorgen dat de hele voorkant van mijn auto vernield is. Geen probleem, natuurlijk kan een verzekering dat soort schade herstellen.

de jouwe

emeritus moderator
16 maart 2004
Andover, MA
  • 20 juni 2006
Ik ben blij je weer te zien posten, maar jammer dat dit de reden was.

Ik denk dat je gisteravond alles hebt gedaan wat je kon verwachten en meer. Ik weet zeker dat de eigenaren opgelucht zullen zijn als je ze eenmaal vindt, en ik ben ook blij - in relatieve zin natuurlijk - dat de hond op slag dood was.

Ik denk niet dat het belangrijk is om te proberen de schuld te geven. Die heb je vast niet - je reed 's nachts over een weg en kon niet uitwijken. Niet jouw fout.

De hond was duidelijk niet de schuldige.

En de eigenaren? Nou ja, als ze het gewoon in het wild laten rondlopen, schaam je dan. Het is echter heel goed mogelijk dat de hond per ongeluk werd uitgelaten door een kind, babysitter, per ongeluk de deur opengelaten, enz. Deze dingen gebeuren, en het is tragisch voor iedereen.

Ik hoop oprecht dat je de eigenaren vindt en dat je verder kunt.

beroemdheid23

12 maart 2006
Onder de zon
  • 20 juni 2006
Weet je hoe sommige mensen zeggen dat het leven 10% is wat je niet kunt controleren en 90% wat je kunt? Nou, dit gaat in die 10%. Jammer, maar het was een ongeluk. Ik hoop dat je de eigenaren kunt vinden.

macartistkel

tot
originele poster
7 aug. 2005
Portland, Oregon
  • 20 juni 2006
Oh jongens... ik voel me nu nog slechter na het lezen van de nieuwe reacties. Hoe dan ook, ik ging terug en er is een grote berg met zo'n 20 huizen verspreid en sommige zien eruit als hutten. Ik werd echt ongemakkelijk en ik wilde niet beginnen met vragen over de hond. Misschien ben ik een baby, maar ik was alleen en ik dacht aan het andere scenario dat iemand echt overstuur en kwaad op me zou kunnen zijn. Je weet nooit wat mensen tegenwoordig zouden doen en ik was op het platteland. Het laatste wat ik nodig heb is gewond raken of zoiets. Ik zal zeker later teruggaan, maar alleen als mijn b/f ermee instemt om met mij mee te gaan. Mijn vader is nu ook de stad uit, anders zou hij.

Ik werd ook aangehouden door een agent op weg terug naar mijn werk... hij zei dat de reden dat hij me aan de kant zette was omdat mijn bumper over de grond sleept. (geen grapje, je zou denken dat ik een hert heb geraakt en geen hond van 20 pond met hoe erg hij eruitziet?) Toen moest ik nog een andere persoon vertellen dat ik gisteravond een hond had aangereden. Ik voelde me een complete hel.

Ik zal jullie op de hoogte houden van wat er gebeurt, maar ik hoop dat niemand slecht over me denkt als ik gewoon een gebed uitspreek over dit alles en de hond begraaf naast mijn oude hond Buffy uit mijn kinderjaren. Ik weet op dit moment echt niet wat ik moet doen. Natuurlijk zou ik willen weten wat er met mijn huisdier is gebeurd, maar misschien wil iemand anders denken dat het ergens anders oké is. De hond was ZO schattig - het moest een kleine lieverd zijn. C

Caitlyn

tot
30 juni 2005
  • 20 juni 2006
celebrian23 zei: Weet je hoe sommige mensen zeggen dat het leven 10% is wat je niet kunt controleren en 90% wat je kunt? Nou, dit gaat in die 10%.

Akkoord. Het is een trieste situatie en het spijt me dat het moest gebeuren, maar het is niet alsof je het opzettelijk pijn wilde doen. Je had geen andere keuze dan te doen. En zoals je zei, je hebt het in ieder geval niet laten lijden. En je was zo vriendelijk om terug te gaan. De meeste andere mensen zouden het lef niet hebben gehad.

macartistkel

tot
originele poster
7 aug. 2005
Portland, Oregon
  • 20 juni 2006
Caitlyn zei: Akkoord. Het is een trieste situatie en het spijt me dat het moest gebeuren, maar het is niet alsof je het opzettelijk pijn wilde doen. Je had geen andere keuze dan te doen. En zoals je zei, je hebt het in ieder geval niet laten lijden. En je was zo vriendelijk om terug te gaan. De meeste andere mensen zouden het lef niet hebben gehad.


Nou, dat is de waarheid, en dit was een tijd dat ik niets anders had kunnen doen dan de hond slaan, tenzij hij zich natuurlijk net had verplaatst, maar helaas was hij bevroren. Ik had andere auto's te maken in deze situatie, dus ik moest aan mijn kant van de weg blijven of ik riskeerde het doden van mensen die langs me liepen. Dit zuigt.

skoker

6 aug. 2005
  • 20 juni 2006
De politie vragen om u te helpen de eigenaar te vinden?

macartistkel

tot
originele poster
7 aug. 2005
Portland, Oregon
  • 20 juni 2006
skoker zei: Vraag de politie om je te helpen de eigenaar te vinden?

Bedankt voor de suggestie... dat ga ik zeker doen!

Boggle

4 april 2006
Krazygelijmd aan een bureaustoel in een eeuwigdurende ontmoeting
  • 20 juni 2006
U gedroeg zich zeer bewonderenswaardig, met zorg en geweten. Schuldgevoel is een volkomen normale (zij het irrationele - het is dus helemaal niet jouw schuld) reactie. En ik denk dat het een teken van goed karakter is als iemand zoals jij doet wat hij kan in erbarmelijke omstandigheden.

Als zoiets ooit met mijn Morgan zou gebeuren, zou ik hopen dat iemand zich zou gedragen zoals jij.

cyclocelica

28 april 2005
Redmond, WA
  • 20 juni 2006
Godzijdank ben je niet tegen het tegemoetkomende verkeer ingereden. Ik ken zoveel mensen die dat zouden hebben gedaan om een ​​dier te redden, maar niet aan de mensen in de auto.

Maar wie laat er 's nachts een zwarte hond uit? Het moeten complete idioten zijn.

Ugg

7 april 2003
penryn
  • 21 juni 2006
macartistkel zei: Bedankt voor de suggestie... dat zal ik zeker doen!


U kunt ook proberen contact op te nemen met de plaatselijke dierenbescherming en ook flyers in de buurt ophangen. m

mannix87

16 november 2005
in het zuidoosten
  • 21 juni 2006
je komt er wel overheen. Ik heb een hond en 2 katten aangereden in de 20 jaar dat ik rij. Ik rijd veel op het platteland en ik denk dat het helaas deel uitmaakt van de rijervaring in die delen. In feite was de laatste kat eigenlijk een kitten en het gebeurde slechts een paar weken geleden. Ik reed rond de 60 mph en van een afstand dacht ik dat het gewoon een stuk papier was dat door de wind werd geblazen terwijl het langzaam over het midden van de weg rolde. het bleek een kitten te zijn dat nauwelijks kon lopen, maar tegen de tijd dat ik het besefte, het was te laat, voelde ik de banden van mijn busje de broze botten van het arme dier verpletteren. Ik keek in de achteruitkijkspiegel en wist dat hij op slag dood was. Ik voelde me zo slecht, want als ik het snel genoeg had gerealiseerd, had ik het kitten kunnen vermijden en zou het nu nog kunnen leven. Oh nou ja